بادمجان، سولاریوم و باقی قضایا

دانشجو که بودیم وقتی از تعطیلات عید یا تابستان برمی گشتیم یک عده از بچه ها حسابی آفتاب سوخته شده بودن موها و ابروهای قهوه ایشون کمرنگتر شده بود وکنار چشماشون شیارهای عمیقی افتاده بود که حکایت از موندن طولانی مدت زیر آفتاب اونم از نوع سوزندش میکرد. دخترای کلاس و بعضی از پسرای همدستشون پیش هم پچ پچ میکردن که یارو باز رفته وردست باباش سر زمین بیل زده سیب زمینی بادمجون عمل آورده!همیشه هم بین خودشون این بچه ها رو بچه شهرستان صدا میکردن، جوری که آدم فکر میکرد والده مکرمه خودشون اونارو عدل زیر برج ایفل پس انداخته و تا شیش سالگی داشتن رو سنگفرشای شانزه لیزه شیش خونه بازی میکردن!بگذریم از اینکه تا اونجا که عقل شهرستانی واپسگرای ما قد میده همیشه تو کتابای جغرافیمون تو بخش تقسیمات کشوری صفحه 27 نوشته بود شهرستان از شهر بزرگتره و اصلن شهر زیرمجموعه ی شهرستانه میگید نه؟ برین از بچه کلاس سومیتون بپرسین، خجالت میکشین از بچه تون سوال کنین؟ برین کتاب جغرافی شو بیارین صفحه 27 شو بخونین.حسشو ندارین؟خب پس به عقل شهرستانی واپسگرای من اعتماد کنین!
  ماجرای آفتاب سوختگی بعد از تعطیلات اما روایت دیگری هم داشت٫بدین شکل که هر وقت که یکی از اعضای این فراکسیون آنتی شهرستانی با همان شکل و شمایل آفتاب سوخته از تعطیلات برمی گشت یک نوع برداشت متفاوت از شرایط مشابه صورت می گرفت٫یعنی صورت آفتاب سوخته ی دهاتی میشد پوست برنزه ی زیتونی خوشرنگ ٫ مزرعه پرورش بادمجان هم(بسته به فصل گرما یا سرما بودن ) تبدیل میشد به شمال یا کیش و دبی! به جای بابای شهرستانی بیل به دست هم میتوانید بنا به ذوق و سلیقه و تخیل خودتان گزینه مناسب را جایگزین نمایید! بعدها که ماهواره آمد وشبکه ی شب خیز والبته خانم پاکروان، کرم ها و لوسیون های برنزه کننده هم جای ساحل شمال و جنوب را گرفتند و این اواخر همینها هم دمده شدند وحالا خانمهای همکار که از تعطیلات بر میگردند تعریف میکنند که چند ساعت زیر یا رو یا توی دستگاه سولاریوم خوابیده اند تا پوستشان 27 درجه برنزه شود کاری که سابق ازاین کرمها و لوسیون ها و اسبق از آن سواحل کیش و مازندران و پیش از همه ی این ها مزارع بادمجان انجام می دادند!!