موزها و آدمها

پیش نوشت: این پست را قبلن گذاشته بودم ولی دیدم که این روزها خیلی مصداق دارد و بد نیست دوباره پابلیش بشود.

 

آن وقتها موز برای خودش ابهتی داشت، توی سبد میوه گل سرسبد بود، یک میوه تجملاتی به حساب می‌آمد و خوردنش با کمی اغراق اشرافی گری شمرده میشد! اگر توی مهمانی‌ها موز هم جزو میوه‌ها بود باید خیلی اعتماد به نفس به خرج می دادی که آن را از توی ظرفی که دخترک صاحب مجلس بهت تعارف می‌کرد انتخاب کنی، این بود که انتخاب اول اغلب مهمانها یا سیب بود یا پرتقال. این روزها اما موز موقعیتش را از دست داده است، از اریکه پایین آمده و میرود ور دست پیاز و سیب‌زمینی می‌نشیند، قیمتش از بیشتر میوه‌ها پایینتر است و اگر می‌شد مردم آن را جایگزین گوجه‌فرنگی می‌کردند. حتا می‌توانی ببینی که پیرمرد چروکیده‌ای آن را بار خرش کرده و سر گذر می‌فروشد، دیگر هیچ نشانی از سالاری گذشته‌اش نمانده... بعضی آدمها عینهو موز می‌مانند!