نصیحت پدرانه‌ی شب امتحان:
امشو بیشین یه گویی بوخور تا فردو تو امتحان یه عنی بشی که پس فردو تو یه خلویی رات بدن
ترجمه: پسرم! امشب درست را بخوان تا فردا برای خودت در جامعه کسی شوی و در آینده هر جا که خواستی استخدامت کنند.
یک عده هستند (عمومن ارتشی) که مثلن ۲۰ سال از عمرشان در زمان رژیم گذشته گذشته (جمله رو!) ، بعد اینها همیشه از خاطرات خوش آن دوران و تفاوتی که الان با "اون موقع" دارد می‌گویند و جان کلامشان هم حول محور ارزش پول می‌گردد. مثلن قدرت خرید مردم را با حالا مقایسه می‌کنند با جملاتی از این قبیل "5 تومن می‌دادیم دو دست چلوکباب می‌خوردیم با نوشابه و ماست و مخلفات، البته 5 تومن اون موقع" یا "2000 تومن حقوق می‌گرفتم ماهیانه، 2000 تومن اون موقع که میشه 6 ملیون الان" و...
حالا بعضی‌ها خیال می‌کنند این جریان در همه جا و برای همه‌ی موارد صدق می‌کند و هر چیزی که مربوط به گذشته باشد یک مقوله‌ای‌ست سوای چیزی که الان است، مثلن طرف می‌گوید "2 ساعت می‌بردنمون تو میدون رو آسفالت سینه‌خیز میرفتیم، اونم 2 ساعت اون موقع!" و یا "روزی 20 کیلومتر توی بیابون پیاده‌روی می‌کردیم، فک کن.. 20 کیلومتر اون موقع!" آقا دیدم که میگم، بقرعان اگه دوروغ بگم!